γιουχάρουν
Ο Σορεντίνο γελά όταν κάποιος του το αναφέρει. «Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν πως μετά την “Μεγάλη Ομορφιά” η επόμενη ταινία μου θα περνούσε απαρατήρητη. Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα ότι θα ενοχλήσει κάποιους, αλλά χαίρομαι που το έκανε. Κάθε αντίδραση σε μια ταινία είναι μια θεμιτή αντίδραση και για μένα αυτός είναι ο στόχος να κάνεις τους ανθρώπους να αντιδράσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να μην μείνουν απαθείς.»
Μιλώντας για μια από τις βασικές θεματικές της ταινίας, το πέρασμα του χρόνου και την λήθη, ο Σορεντίνο είπε πως ήθελε να εξερευνήσει τα γηρατειά όχι γιατί τα φοβάται αλλά γιατί «έβρισκα πάντα συναρπαστικούς τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Το πέρασμα του χρόνου δεν με φοβίζει, αυτό που με τρομάζει είναι η πιθανότητα του να περάσω τα χρόνια μου καθηλωμένος σε ένα κρεββάτι ή ο πόνος. Οσο για τον θάνατο, δεν τον σκέφτομαι καν. Τι ωφελεί; Είναι εκ προοιμίου μια χαμένη μάχη.»
Στην διάρκεια της κουβέντας μας, την οποία θα έχετε την
ευκαιρία να διαβάσετε ολόκληρη όταν το «Youth» βγει στις Ελληνικές
αίθουσες, ο Ιταλός σκηνοθέτης μίλησε για την εμμονή του με τον
Μαραντόνα, οποίος «παίζει» έναν ρόλο στην ταινία του, «τον θεωρώ τον
μεγαλύτερο καλλιτέχνη των ημερών μας κι έναν άνθρωπο που δημιούργησε
έναν μύθο από το τίποτα» αλλά και για το αν τελικά οι ταινίες του είναι
φελινικές: «Ξέρετε, προφανώς αγαπώ πολύ τον Φελίνι, αλλά προσπαθώ να
αποφύγω τα δάνεια ή τις αναφορές σε αυτόν, συνειδητά και με κάθε τρόπο.
Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί είναι τόσο καλός που ξέρω ότι δεν
θα μπορέσω ποτέ να κάνω εγώ τα ίδια πράγματα, καλύτερα. Προτιμώ να κλέβω
από χειρότερους σκηνοθέτες από μένα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου