Δε θα ξεχάσω ποτέ......
.. τη στιγμή που έμαθα ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης
κι ένιωσα το αίμα μου να παγώνει.
Η συνάντηση που με καθόρισε... όλες οι συναντήσεις μου με καθορίζουν. Όλοι όσοι συναντώ, είναι σημαντικοί.
Το αντικείμενο που δεν αποχωρίζομαι ποτέ... είναι το κινητό
και το άρωμά μου, που βρίσκονται πάντα στην τσάντα μου!
Ο άντρας ή η γυναίκα της ζωής μου... ο Τσάρλι Τσάπλιν και η Μαρία Κάλλας.
Σε ποιον από τους φίλους μου έχω αδυναμία... σε όλους!
Οι φίλοι μου είναι η δύναμή μου.
Καθημερινή συνήθεια... ο διπλός μέτριος εσπρέσο.
Το βιβλίο που μου άρεσε πολύ... η «Ματίλντα» (και «πεθαίνω» να δω το μιούζικαλ στο Λονδίνο).
Θυμώνω όταν... θεωρούν αυτονόητη την αγένεια, σε κάθε έκφανσή της.
Η συνεργασία που δε θα ξεχάσω ποτέ... καμία δε θα ξεχάσω, αλλά ξεχωρίζω την πρώτη μου παράσταση, το «Βιολιστή στη Στέγη».
Με αγχώνει... οτιδήποτε λογιστικό!
Σήμερα θεατρικά είμαι... στη «Μελωδία της Ευτυχίας», στο «Παλλάς».
Η στιγμή της ζωής μου... όταν είδα τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου.
Είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές μου!
Τελευταία φορά είδα στο θέατρο... τον «Ακατονόμαστο» του Μπέκετ, με τον υπέροχο Αργυρή Πανταζάρα.
Μικρή πολυτέλεια... σινεμά με φίλους μετά την παράσταση, ακόμα κι αν έχω γύρισμα νωρίς το πρωί.
Ρούχο-φετίχ... το κόκκινο παλτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου