Για «κλίμα παραίτησης» στις Βρυξέλλες απέναντι στην Ελλάδα μιλά η Sueddeutsche

Βερολίνο

Με μάλλον μελανά χρώματα περιγράφει η γερμανική Sueddeutsche Zeitung (SZ), επικαλούμενη αναφορές υψηλόβαθμων ευρωπαίων αξιωματούχων, το κλίμα σε Eurogroup και Κομισιόν απέναντι στην Ελλάδα. Στο μεν Eurogroup θεωρείται «απλώς αδύνατο», αναφέρεται, να υπάρξει συμφωνία στις 24 Απριλίου, ενώ στην Κομισιόν επικρατεί ένα «μείγμα απογοήτευσης και παραίτησης».

Την ίδια ώρα, άρθρο γνώμης στο γερμανικό Spiegel λέει πως, μετά από πέντε χρόνια, η ελληνική κρίση μοιάζει να μην έχει αλλάξει και καταλήγει στο...... ότι «ήρθε η ώρα για τη λήξη».

Η γερμανική SZ υποστηρίζει ότι το αδιέξοδο στις διαβουλεύσεις οφείλεται «στο ότι κυρίως ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ενιαία στάση και ο Αλέξης Τσίπρας φοβάται ότι η παραμικρή υποχώρηση θα οδηγήσει στην κατάρρευση του συνασπισμού του».

Επικαλούμενη υψηλόβαθμο αξιωματούχο της Ευρωζώνης, η εφημερίδα αναφέρει ότι «αποκλείεται» να έχει υπάρξει μέχρι το επόμενο Eurogroup ένα συνεχές και δεσμευτικό ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων: «Δεν θα υπάρξει συμφωνία στη Ρίγα» είναι, χαρακτηριστικά, η φράση που αποδίδεται στον ανώνυμο αξιωματούχο.

Από το Eurogroup, συνεχίζει, διαμηνύεται ότι είναι «"απλώς αδύνατον" να βρεθεί ικανός συνομιλητής στην ελληνική κυβέρνηση».

Όσον αφορά την Κομισιόν, το δημοσίευμα της SZ επικαλείται αναφορά υψηλόβαθμου αξιωματούχου με γνώση της κατάστασης και αναφέρει: «Η κατάσταση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που στα υψηλά κλιμάκια της Κομισιόν το κλίμα έχει φτάσει μεταξύ απογοήτευσης και παραίτησης».

«Εάν έλεγε κανείς στους 27 επιτρόπους να σηκώσει το χέρι όποιος θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, θα το σήκωναν όλοι. Αν τους ρωτούσε εάν [πιστεύουν πως] αυτό θα επιτευχθεί, μάλλον θα έμεναν όλα τα χέρια κάτω» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Spiegel: «Πέντε χρόνια είναι αρκετά»

Ακόμη πιο απαισιόδοξη είναι η οπτική σε άρθρο γνώμης που δημοσιεύεται την Τετάρτη στην ιστοσελίδα του Spiegel, και στο οποίο το μέλος της αρχισυνταξίας του περιοδικού Νικολάους Μπλόμε, λέει πως «είναι η ώρα της λήξης».

Με τίτλο «πέντε χρόνια είναι αρκετά», ο αρθρογράφος ξεκινά λέγοντας πως «παρά τους 60 μήνες και τα 240 δισ. ευρώ που δόθηκαν, η Ελλάδα κινδυνεύει με χρεοκοπία [και] μία ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της, ακριβώς όπως πριν από πέντε χρόνια». «Μετά από τόσο καιρό, η πολιτική και τα χρήματα δεν άλλαξαν τίποτα» γράφει.

«Το μοναδικό που κρατά την Ελλάδα και την αμφιταλαντευόμενη κυβέρνησή της στο ευρώ είναι πιθανότατα το ότι κανείς δεν τολμά να τελειώσει αυτό το παιχνίδι» γράφει, λέγοντας πως «ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Ντράγκι, ούτε ο Γιούνκερ δεν θέλουν να γίνουν εκείνοι που η ψήφος τους πέταξε μία ολόκληρη χώρα από το ευρώ».

«Άλλες χώρες που επλήγησαν από την κρίση έχουν ανανήψει, η Ιρλανδία μάλιστα βρίσκεται μεταξύ των ταχύτερα αναπτυσσόμενων. Μέχρι κι η γνωστή για την βραδύτητά της ΕΕ έμαθε από την κρίση, έστησε νέα συστήματα ασφαλείας, υιοθέτησε αυστηρότερους κανονισμούς, και η κατάσταση άλλαξε παντού, αν όχι στο καλό, τουλάχιστον προς το καλύτερο» γράφει.

«Αντιθέτως με το ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα» συνεχίζει. «Και τώρα; Πάλι πρόωρες εκλογές; Πάλι άλλα 240 δισ.; Πάλι άλλα πέντε χρόνια; Ή η παραδοχή ότι δεν μπορεί υπάρχει συνέχεια με την Ελλάδα και το ευρώ;» αναφέρει ο αρθρογράφος.

Και συνεχίζει λέγοντας πως «στην ΕΕ δεν πρέπει να έχει όρια η υπομονή και η αλληλεγγύη, εκτός από τα όρια που προκύπτουν από τις αποδεδειγμένες προηγούμενες άσχημες εμπειρίες και την κοινή λογική». «"Call it a day", λένε σε αυτές τις περιπτώσεις οι Βρετανοί, δηλαδή ας λήξει» καταλήγει το άρθρο.

Newsroom ΔΟΛ

Την αποκαλούν «Ωραία Κοιμωμένη» και θεωρείται η πιο όμορφη και καλοδιατηρημένη μούμια του κόσμου. Η Rosalia Lombardo πέθανε από πνευμονία το 1920 στην τρυφερή ηλικία των δύο. Το σώμα της ταριχεύθηκε από τον Σικελό καθηγητή χημείας Alfredo Salafia, τοποθετήθηκε σε ένα γυάλινο φέρετρο και κατόπιν στις κατακόμβες των Καπουτσίνων στο Παλέρμο στην Ιταλία. Το μόνο που ίσως μαρτυρά πως η Rosalia δεν πέθανε λίγες ημέρες πριν, είναι το οξειδωμένο φυλαχτό της Παναγίας που βρίσκεται τοποθετημένο στην κουβέρτα που τη σκεπάζει. Η κούκλα του θανάτου Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή της Rosalia και μέχρι πρόσφατα, ακόμη λιγότερο ήταν γνωστά για τις μεθόδους διατήρησης που ο Salafia χρησιμοποίησε. Η Ταρίχευση ως πράξη μνήμης των νεκρών έχει αρχαίες ρίζες που χρονολογούνται στην αρχαία Αίγυπτο και περίπου 3200 χρόνια π.Χ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι ταριχευτές αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα πριν ξεπλύνουν τις κοιλότητες του σώματος με κρασί και τις γεμίσουν με άλατα. Μέσα στις επόμενες 40 ημέρες, το σώμα άρχιζε να στεγνώνει και να μουμιοποιείται. Τα εσωτερικά όργανα τα οποία είχαν πλυθεί, καλύπτονταν με ρητίνη και τυλίγονταν με λινό ύφασμα. Ενίοτε επανατοποθετούνταν πίσω στο σώμα ή αποθηκεύονταν σε σκεύη. Αυτή η μέθοδος είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιείται σήμερα, κατά την οποία τα υγρά αντλούνται μέσω του αγγειακού συστήματος του πτώματος. Το τελικό αποτέλεσμα είναι επίσης πολύ διαφορετικό. Αντί για στεγνές και αφυδατωμένες μούμιες το αποτέλεσμα μπορεί να μοιάζει περισσότερο με άνθρωπο που κοιμάται. Η αγγειακή ταρίχευση έγινε δημοφιλής στα μέσα του 19ου αιώνα και συνηθίζονταν αρκετά στα σώματα στρατιωτών που έπρεπε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους για ταφή. Η κούκλα του θανάτου Για πολλά χρόνια, η μέθοδος Salafia παρέμενε ένα μυστήριο. Αυτό συνέβαινε έως ότου ο Dario Piombino - Mascali από το Ινστιτούτο Mummies and the Iceman στο Bolzano εντοπίσει συγγενείς του Salafia οι οποίοι είχαν στην κατοχή τους μια σειρά από χειρόγραφα έγγραφα του ταριχευτή της. Στις σημειώσεις αποκαλύφθηκε πως στο σώμα της μικρής Rosalia είχε εγχυθεί ένα μείγμα φορμόλης, αλάτων ψευδαργύρου, αλκοόλ, σαλικυλικού οξέως και γλυκερίνης. Το τελευταίο συστατικό ήταν αυτό που εμπόδισε το σώμα του μικρού κοριτσιού από το στέγνωμα. Τα άλατα ψευδαργύρου που προκάλεσαν την ακαμψία εμπόδισαν το πρόσωπο από το να συρρικνωθεί και να τραβηχτεί προς τα μέσα κρατώντας το σφριγηλό. 3d απεικόνιση της Rosalia 3d απεικόνιση της Rosalia Σχεδόν 100 χρόνια μετά το θάνατό της η Rosalia μοιάζει αλλόκοτα ζωντανή. Το 2009, μια μαγνητική τομογραφία του πτώματος παρήγαγε την πρώτη 3D απεικόνιση του μικρού κοριτσιού και αποκάλυψε ότι όλα τα όργανά της ήταν απολύτως ανέπαφα. Επιπλέον, σε time-lapse φωτογραφίες, τα μάτια Rosalia δείχνουν να ανoιγοκλέινουν και να αποκαλύπτουν τις μπλε ίριδες της να είναι σχεδόν άθικτες από την αποσύνθεση. Η κίνηση των βλεφάρων πιθανότατα προκαλείται από τις αλλαγές στη θερμοκρασία δωματίου και την υγρασία στις κατακόμβες, όμως έχει τροφοδοτήσει πολλές δοξασίες που θέλουν το πνεύμα της Rosalia να επιστρέφει στο σώμα. Η κούκλα του θανάτου Η "Ωραία Κοιμωμένη" προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Οπλισμένοι με κάμερες και iPhones όλοι προσπαθούν φεύγοντας να έχουν μια φωτογραφία της. Σε πείσμα της στη φθορά, η Rosalia Lombardo έχει γίνει μια κούκλα του θανάτου που δεν έχει ηλικία, δεν μπορεί να εξαφανιστεί και γοητεύει τους τουρίστες. Πηγή: www.lifo.gr

Η κούκλα του θανάτου Η αλλόκοσμη μούμια της 2χρονης Rosalia στις κατακόμβες του Παλέρμο ΣΧΟΛΙΑ (9) 1692 [Από τον Θανάση Χαραμή] Η κούκλα του θανάτου Την αποκαλούν «Ωραία Κοιμωμένη» και θεωρείται η πιο όμορφη και καλοδιατηρημένη μούμια του κόσμου. Η Rosalia Lombardo πέθανε από πνευμονία το 1920 στην τρυφερή ηλικία των δύο. Το σώμα της ταριχεύθηκε από τον Σικελό καθηγητή χημείας Alfredo Salafia, τοποθετήθηκε σε ένα γυάλινο φέρετρο και κατόπιν στις κατακόμβες των Καπουτσίνων στο Παλέρμο στην Ιταλία. Το μόνο που ίσως μαρτυρά πως η Rosalia δεν πέθανε λίγες ημέρες πριν, είναι το οξειδωμένο φυλαχτό της Παναγίας που βρίσκεται τοποθετημένο στην κουβέρτα που τη σκεπάζει. Η κούκλα του θανάτου Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή της Rosalia και μέχρι πρόσφατα, ακόμη λιγότερο ήταν γνωστά για τις μεθόδους διατήρησης που ο Salafia χρησιμοποίησε. Η Ταρίχευση ως πράξη μνήμης των νεκρών έχει αρχαίες ρίζες που χρονολογούνται στην αρχαία Αίγυπτο και περίπου 3200 χρόνια π.Χ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι ταριχευτές αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα πριν ξεπλύνουν τις κοιλότητες του σώματος με κρασί και τις γεμίσουν με άλατα. Μέσα στις επόμενες 40 ημέρες, το σώμα άρχιζε να στεγνώνει και να μουμιοποιείται. Τα εσωτερικά όργανα τα οποία είχαν πλυθεί, καλύπτονταν με ρητίνη και τυλίγονταν με λινό ύφασμα. Ενίοτε επανατοποθετούνταν πίσω στο σώμα ή αποθηκεύονταν σε σκεύη. Αυτή η μέθοδος είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιείται σήμερα, κατά την οποία τα υγρά αντλούνται μέσω του αγγειακού συστήματος του πτώματος. Το τελικό αποτέλεσμα είναι επίσης πολύ διαφορετικό. Αντί για στεγνές και αφυδατωμένες μούμιες το αποτέλεσμα μπορεί να μοιάζει περισσότερο με άνθρωπο που κοιμάται. Η αγγειακή ταρίχευση έγινε δημοφιλής στα μέσα του 19ου αιώνα και συνηθίζονταν αρκετά στα σώματα στρατιωτών που έπρεπε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους για ταφή. Η κούκλα του θανάτου Για πολλά χρόνια, η μέθοδος Salafia παρέμενε ένα μυστήριο. Αυτό συνέβαινε έως ότου ο Dario Piombino - Mascali από το Ινστιτούτο Mummies and the Iceman στο Bolzano εντοπίσει συγγενείς του Salafia οι οποίοι είχαν στην κατοχή τους μια σειρά από χειρόγραφα έγγραφα του ταριχευτή της. Στις σημειώσεις αποκαλύφθηκε πως στο σώμα της μικρής Rosalia είχε εγχυθεί ένα μείγμα φορμόλης, αλάτων ψευδαργύρου, αλκοόλ, σαλικυλικού οξέως και γλυκερίνης. Το τελευταίο συστατικό ήταν αυτό που εμπόδισε το σώμα του μικρού κοριτσιού από το στέγνωμα. Τα άλατα ψευδαργύρου που προκάλεσαν την ακαμψία εμπόδισαν το πρόσωπο από το να συρρικνωθεί και να τραβηχτεί προς τα μέσα κρατώντας το σφριγηλό. 3d απεικόνιση της Rosalia 3d απεικόνιση της Rosalia Σχεδόν 100 χρόνια μετά το θάνατό της η Rosalia μοιάζει αλλόκοτα ζωντανή. Το 2009, μια μαγνητική τομογραφία του πτώματος παρήγαγε την πρώτη 3D απεικόνιση του μικρού κοριτσιού και αποκάλυψε ότι όλα τα όργανά της ήταν απολύτως ανέπαφα. Επιπλέον, σε time-lapse φωτογραφίες, τα μάτια Rosalia δείχνουν να ανoιγοκλέινουν και να αποκαλύπτουν τις μπλε ίριδες της να είναι σχεδόν άθικτες από την αποσύνθεση. Η κίνηση των βλεφάρων πιθανότατα προκαλείται από τις αλλαγές στη θερμοκρασία δωματίου και την υγρασία στις κατακόμβες, όμως έχει τροφοδοτήσει πολλές δοξασίες που θέλουν το πνεύμα της Rosalia να επιστρέφει στο σώμα. Η κούκλα του θανάτου Η "Ωραία Κοιμωμένη" προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Οπλισμένοι με κάμερες και iPhones όλοι προσπαθούν φεύγοντας να έχουν μια φωτογραφία της. Σε πείσμα της στη φθορά, η Rosalia Lombardo έχει γίνει μια κούκλα του θανάτου που δεν έχει ηλικία, δεν μπορεί να εξαφανιστεί και γοητεύει τους τουρίστες. Πηγή: www.lifo.gr

Η κούκλα του θανάτου Η αλλόκοσμη μούμια της 2χρονης Rosalia στις κατακόμβες του Παλέρμο ΣΧΟΛΙΑ (9) 1692 [Από τον Θανάση Χαραμή] Η κούκλα του θανάτου Την αποκαλούν «Ωραία Κοιμωμένη» και θεωρείται η πιο όμορφη και καλοδιατηρημένη μούμια του κόσμου. Η Rosalia Lombardo πέθανε από πνευμονία το 1920 στην τρυφερή ηλικία των δύο. Το σώμα της ταριχεύθηκε από τον Σικελό καθηγητή χημείας Alfredo Salafia, τοποθετήθηκε σε ένα γυάλινο φέρετρο και κατόπιν στις κατακόμβες των Καπουτσίνων στο Παλέρμο στην Ιταλία. Το μόνο που ίσως μαρτυρά πως η Rosalia δεν πέθανε λίγες ημέρες πριν, είναι το οξειδωμένο φυλαχτό της Παναγίας που βρίσκεται τοποθετημένο στην κουβέρτα που τη σκεπάζει. Η κούκλα του θανάτου Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή της Rosalia και μέχρι πρόσφατα, ακόμη λιγότερο ήταν γνωστά για τις μεθόδους διατήρησης που ο Salafia χρησιμοποίησε. Η Ταρίχευση ως πράξη μνήμης των νεκρών έχει αρχαίες ρίζες που χρονολογούνται στην αρχαία Αίγυπτο και περίπου 3200 χρόνια π.Χ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι ταριχευτές αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα πριν ξεπλύνουν τις κοιλότητες του σώματος με κρασί και τις γεμίσουν με άλατα. Μέσα στις επόμενες 40 ημέρες, το σώμα άρχιζε να στεγνώνει και να μουμιοποιείται. Τα εσωτερικά όργανα τα οποία είχαν πλυθεί, καλύπτονταν με ρητίνη και τυλίγονταν με λινό ύφασμα. Ενίοτε επανατοποθετούνταν πίσω στο σώμα ή αποθηκεύονταν σε σκεύη. Αυτή η μέθοδος είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιείται σήμερα, κατά την οποία τα υγρά αντλούνται μέσω του αγγειακού συστήματος του πτώματος. Το τελικό αποτέλεσμα είναι επίσης πολύ διαφορετικό. Αντί για στεγνές και αφυδατωμένες μούμιες το αποτέλεσμα μπορεί να μοιάζει περισσότερο με άνθρωπο που κοιμάται. Η αγγειακή ταρίχευση έγινε δημοφιλής στα μέσα του 19ου αιώνα και συνηθίζονταν αρκετά στα σώματα στρατιωτών που έπρεπε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους για ταφή. Η κούκλα του θανάτου Για πολλά χρόνια, η μέθοδος Salafia παρέμενε ένα μυστήριο. Αυτό συνέβαινε έως ότου ο Dario Piombino - Mascali από το Ινστιτούτο Mummies and the Iceman στο Bolzano εντοπίσει συγγενείς του Salafia οι οποίοι είχαν στην κατοχή τους μια σειρά από χειρόγραφα έγγραφα του ταριχευτή της. Στις σημειώσεις αποκαλύφθηκε πως στο σώμα της μικρής Rosalia είχε εγχυθεί ένα μείγμα φορμόλης, αλάτων ψευδαργύρου, αλκοόλ, σαλικυλικού οξέως και γλυκερίνης. Το τελευταίο συστατικό ήταν αυτό που εμπόδισε το σώμα του μικρού κοριτσιού από το στέγνωμα. Τα άλατα ψευδαργύρου που προκάλεσαν την ακαμψία εμπόδισαν το πρόσωπο από το να συρρικνωθεί και να τραβηχτεί προς τα μέσα κρατώντας το σφριγηλό. 3d απεικόνιση της Rosalia 3d απεικόνιση της Rosalia Σχεδόν 100 χρόνια μετά το θάνατό της η Rosalia μοιάζει αλλόκοτα ζωντανή. Το 2009, μια μαγνητική τομογραφία του πτώματος παρήγαγε την πρώτη 3D απεικόνιση του μικρού κοριτσιού και αποκάλυψε ότι όλα τα όργανά της ήταν απολύτως ανέπαφα. Επιπλέον, σε time-lapse φωτογραφίες, τα μάτια Rosalia δείχνουν να ανoιγοκλέινουν και να αποκαλύπτουν τις μπλε ίριδες της να είναι σχεδόν άθικτες από την αποσύνθεση. Η κίνηση των βλεφάρων πιθανότατα προκαλείται από τις αλλαγές στη θερμοκρασία δωματίου και την υγρασία στις κατακόμβες, όμως έχει τροφοδοτήσει πολλές δοξασίες που θέλουν το πνεύμα της Rosalia να επιστρέφει στο σώμα. Η κούκλα του θανάτου Η "Ωραία Κοιμωμένη" προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Οπλισμένοι με κάμερες και iPhones όλοι προσπαθούν φεύγοντας να έχουν μια φωτογραφία της. Σε πείσμα της στη φθορά, η Rosalia Lombardo έχει γίνει μια κούκλα του θανάτου που δεν έχει ηλικία, δεν μπορεί να εξαφανιστεί και γοητεύει τους τουρίστες. Πηγή: www.lifo.gr