αισιόδοξο μήνυμα. Δεν θα σε κοροϊδέψω που φτερούγισες με τη μία, δεν θα σε ψέξω που ετοιμάστηκες και για εμφύλιο ακόμα με τους «μη πατριώτες»... Μα πώς χωριστήκαμε, τόσο βάρβαρα, οι μεν από τους δε στο δευτερόλεπτο; Θα χαμογελάσω και με τη γενναιοδωρία σου. Όχι μόνο θεωρήσαμε ότι βρήκαμε φάρμακο αλλά θελήσαμε να το μοιράσουμε και σ΄όλη την ανθρωπότητα. Και την ίδια στιγμή ζητούσαμε χρόνο για να καταθέσουμε το σχέδιο. Δεν το είχαμε έτοιμο; Μαθημένοι στις παρατάσεις. Ανέκαθεν η μυρουδιά «μεγάλης ιδέας» μας συνεπαίρνει. Στη μεγάλη πράξη έχουμε ένα θέμα. Έλα να κάνουμε τη σούμα των ημερών.
Ο Βαρουφάκης... Πώς το έγραψα σε προηγούμενο κείμενό μου; «Προσπαθώ να βρω τα σύνορα του κάνω πολιτική, από το κάνω το κομμάτι μου», (τελικά δεν τα είχε βρει κι αυτός), αλλά το «Ο ΟΣΕ πωλείται ένα ευρώ» και το «Συμφωνώ με το 67% του μνημονίου» είναι ένα μεγάλο βήμα. Ο Πρωθυπουργός απ΄την άλλη, πρέπει να παραδεχτούμε, ήταν πιο συγκρατημένος, πιο σωστός στις τελευταίες περιστάσεις. Το λες και «ξηγημένο παλικάρι» που τα παίρνει εύκολα τα γράμματα, στο εξωτερικό… Μα οι σύντροφοι εν Ελλάδι; Λες και είχαν βαλθεί να δείξουν όλη τη φιλοσοφία του ερχομού τους με τη μια! Κι αυτοί με συνοπτικές διαδικασίες. Κι αυτό αισιόδοξο το βλέπω. Να γνωρίζουμε εμείς τους απ΄έξω, να γνωρίζουν κι αυτοί εμάς. Θαρρείς και εν τη απουσία των αφεντικών είχαμε χτυπήσει φλέβα χρημάτων... Τι υπέδαφος και τούτο! Παραδέξου το. Τόση επιπολαιότητα χρόνια είχαμε να δούμε. Πόσους λες να «προσέλαβε» ο Κατρούγκαλος στο μεσοδιάστημα; Στην «καταχρεωμένη» κατά Βαρουφάκη χώρα; Με το μαντηλάκι στο τσεπάκι μπορεί να κάνει μαγικά ο Κατρούγκαλος; Πόσους επενδυτές πλάκωσε στις σφαλιάρες ο Λαφαζάνης; Η Cosco να μείνει ή να φύγει; Χαρά που την έκανε η Νάντια! Κιχ για μεταρρυθμίσεις.
Και συ φιλαράκι; Ούτε τόσο δα πονηρεμένος; Μα όλα αυτά είναι τόσο αισιόδοξα! Δεν σε δουλεύω. Τούτη τη φορά δεν πήρε μέρες πατριώτες. Ας δέσουμε τη ζώνη ασφαλείας για την προσγείωση. Σκοπός μας να είναι χωρίς αναταράξεις. Το ομαλή είναι μεγάλο θέμα. Θα μου πεις ποιος είναι ο κυβερνήτης; Ας πιαστούμε από το «ξηγημένο παλικάρι». Που έμοιαζε να προσγειώνεται πριν από μας για μας. Να εμπεδώνει δυσκολίες και όχι ευκολίες. Να αντιλαμβάνεται ότι η μάχη κερδίζετε με πρόγραμμα και σύστημα. Κυρίως εντός. Να καταφέρει να συνεννοηθεί με το δικό του, τοπικό μας, ασκέρι. Και όσο για τον Γιάνη. Ντάξει...Στην πίστα που τον σηκώσαμε, τούτη τη φορά χόρεψε ένα ζεμπέκικο με ανοιχτά τα χέρια. Σοφός χορός. Σε μια στροφή πετάς ψηλά... Μα στην επόμενη χτυπάς το πάτωμα με τα χέρια. Αποτίνεις σεβασμό στην άτιμη reality. Αυτό είναι το πιο αισιόδοξο πατριώτες. Ήρθε η ώρα να το πάρουμε αλλιώς! Να σας το πω με ελληνικές μεγαλοστομίες... Αυτό είναι αληθινή μαγκιά. Να βρεις μέχρι πού σε παίρνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου