ΤΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ. ΤΖΕΝΗ ΣΟΥΚΑΡΑ

Bρισκόμαστε μια ανάσα πριν τις εκλογές και πολύ φοβάμαι πως για μια ακόμη φορά οι πολίτες θα

προσέλθουμε στις ζαλισμένοι. Για μια ακόμη φορά θα υπερψηφίσουμε ή θα καταψηφίσουμε κόμματα με γνώμονα όχι....
τη λογική, αλλά το θυμικό. Πίσω από το παραβάν η επιλογή μας δεν θα είναι συνειδητή και συγκεκριμένη, αλλά συναισθηματική και στο περίπου.

Υποτίθεται οι εκλογές γίνονται για τη διαχείριση του δημοσίου χρέους, για την τελευταία αξιολόγηση της τρόϊκας και τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε, για το πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τη βοήθεια των δανειστών μας αφού η παραγωγική ανασυγκρότηση αργεί ακόμη και φυσικά για το ποιο είναι εκείνο το συγκεκριμένο) "εθνικό σχέδιο" που θα μας βγάλει από την ύφεση, τη φτώχεια, την ανεργία και θα μας ξανατοποθετήσει στην κατηγορία των αναπτυγμένων κρατών.

Ακούσατε εσείς να γίνετε κάποια σοβαρή συζήτηση γι' αυτό το θέμα; Γίνατε καθόλου σοφότεροι από την αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων; Πέραν των γενικών αφορισμών προσετέθη κάποιο καινούργιο ή ιδιαίτερο στοιχείο που θα μας διαφωτίσει ως προς το τι θα συμβεί την επομένη μέρα; Όχι βέβαια. Με το δρεπάνι του φόβου, σαν Χάρος, ο ένας μονομάχος, με το πανό της ελπίδας, σαν χαρούμενος διαδηλωτής, ο άλλος. Για τον Σόϊμπλε που δεν πρόκειται να κουνηθεί από τη θέση του μας λέει ο ένας, για την Μέρκελ που θα την αναγκάσουμε να χορέψει, ακόμη κι αν δεν θέλει, πεντοζάλη ο άλλος.

Είδατε, προεκλογικά, να επιδιώκονται προγραμματικές συγκλίσεις και να επικυρώνονται πολιτικές συμφωνίες ή όλα, όπως πάντα, να μετατίθενται για μετά τις εκλογές; Είδατε να διαμορφώνονται, οι ελάχιστοι έστω, κοινοί εθνικοί τόποι, οι οποίοι ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, θα αποτελούν το σήμα της νέας διακυβέρνησης; Ακούσατε καμμιά μεγάλη αλήθεια, παρότι μας όλοι την επικαλούνται; Πότε θα μας τις πουν; Όταν θα έχουμε πληρώσει το λογαριασμό; Δυστυχώς σε αυτήν την χώρα ακόμα και στην κρίση όλα μετατίθενται για μετά.. Μια ζωή στο «βλέποντας και κάνοντας».

Θαρρείς και η κρίση, παρότι διαρκεί έξι και περισσότερα χρόνια, δεν μας άγγιξε. Στα μυαλά. Γιατί στην τσέπη μάς άλλαξε. Κι όχι μόνον μας άλλαξε, μας διέλυσε. Όχι μόνον τους ανθρώπους, αλλά και τις επιχειρήσεις. Μικρές και μεγάλες. Όλοι αιμορραγούν. Χάνουν χρήματα, εισοδήματα, δουλειές, τη ζωή τους. Όμως τα μυαλά των πολιτικών μας εκεί, κολλημένα στο χθες. Ποιός θα κατηγορήσει τον άλλον για τη μεγαλύτερη ζημιά που προκάλεσε, προκαλεί ή θα προκαλέσει.

Το πρώτο πεδίο λοιπόν της προεκλογικής αντιπαράθεσης είναι η ανυπόφορη γενικολογία και οι αφορισμοί. Ένθεν κακείθεν. Το δεύτερο οι κατηγορίες και οι καταγγελίες. Το τρίτο οι εξυπνακισμοί και οι κουτσαβακισμοί από τηλοψίας ή στις κομματικές ανακοινώσεις. Το τέταρτο το εμπόριο φόβου και ελπίδας. Πουθενά σοβαρότητα, περίσκεψη, σχέδιο, αναστοχασμός, ανάταση, δημιουργικό και συνεργατικό πνεύμα. Καμία υπέρβαση, δυστυχώς..

Εκτός όμως από τους πολιτικούς, τούτες τις μέρες θριαμβεύουν οι δημοσκόποι που προβάλλονται καθημερινώς από τα μεγάλα κανάλια εθνικής εμβελείας.. (Τα μεγάλα κανάλια όπου σκανδαλωδώς μαζί με τη ΝΕΡΙΤ δια του νόμου έχουν να λαμβάνουν εκατομμύρια από τον κρατικό προυπολογισμό για την προβολή των κομμάτων, σημειώστε.)

Όλοι κρέμονται από τα χείλη τους και τα ποσοστά τους. Είναι οι μικροί θεοί που αποφασίζουν ποιός θα κερδίσει και ποιός θα χάσει. Ποιός θα μπει στη Βουλή και ποιός όχι. Κι ας ξέρουν όλοι, ακόμη και οι ίδιοι που κάνουν τις έρευνες ότι τα ευρήματά τους, σε πρώτη φάση, πάσχουν σε αξιοπιστία. Δεν λέω ότι το κάνουν από πρόθεση ούτε ότι εξυπηρετούν συμφέροντα όπως αρκετοί υποστηρίζουν.

Όταν όμως στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις πέφτουν μονίμως σχεδόν όλοι έξω στις αποτυπώσεις τους είναι το μόνο συμπέρασμα στο οποίο θα πρέπει να καταλήξω. Δέχομαι τις αιτιάσεις τους για τα νέα δεδομένα. Όμως αυτό δεν απαντά στην απορία μου: Γιατί για παράδειγμα μέχρι και λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές η "φωτογραφία της στιγμής" τους έδειχνε ντέρμπι μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, σε ορισμένες μάλιστα προηγούνταν η Ν.Δ., και τελικά ανεδείχθη με διαφορά 4 μονάδων νικητής ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι μηχανή είναι αυτή που έχουν για να αιχμαλωτίζουν τη στιγμή; Μήπως την Πολαρόϊντ, που έχει αποσυρθεί;

Για να μην μακρηγορήσω δεν αναφέρω παραδείγματα, όμως όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει στις προβλέψεις όλων, μα όλων, τον Μάρτιο, τον Απρίλιο ακόμη και τον Μάϊο του 2014 και θα δει τι ποσοστά έδιναν.

Ανατρέξατε τωρα παρακαλώ στις "φωτογραφίες" που τραβούσαν οι δημοσκόποι, όλοι οι δημοσκόποι, τον Μάρτιο, τον Απρίλιο και τον Μάϊο του 2012. Εκεί να δείτε πανηγύρι. Εκεί να δείτε επιτυχίες. Τρίτο κόμμα έδιναν, με ποσοστά 6% και 7% έδιναν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε κατάλαβαν τι έγινε τον Μάϊο του 2012 με τη Χρυσή Αυγή, που από το πιάνει δεν πιάνει το 3% πέταξε στο 7%, ενώ υπερεκτίμησαν σε απίστευτο βαθμό το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη, που άμα τη εμφανίσει του μας το έδιναν στο 12-14% και τελικά προσγειώθηκε στο 6,5%.

Δεν θέλω να κατηγορήσω τους ανθρώπους. Δεν υποστηρίζω, αυτό που λένε οι καχύποπτοι, ό,τι δηλαδή αρχικά κάνουν πολιτική, και την επιστήμη της στατιστικής αρχίζουν να την εξασκούν προϊόντος του χρόνου και όσο πλησιάζουμε προς την κάλπη.

Πρέπει όμως να μας εξηγήσουν για τον τρόπο που κάνουν τις σταθμίσεις. Γιατί έχουν φτάσει να κάνουν αναγωγές ακόμη και στα πρωτογενή δείγματα. Πρέπει να μας πουν τι σημαίνει "επαναποσοστοποίηση επί της διευκρινισμένης ψήφου". Και πολλά άλλα.Κι όλα αυτά σημειώνω στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια εθνικής εμβέλειας που σκανδαλωδώς δια του νόμου έχουν να λαμβάνουν από κρατικό προυπολογισμό εκατομμύρια για την προβολή των κομμάτων με το παράδοξο να μην δίδεται ούτε ένα ευρώ και δια του νόμου από τον κρατικό προυπολογισμό στα κανάλια της περιφέρειας που αιμορραγούν καθημερινά ,ασφυκτιούν από τα δυσανάλογα γι αυτά οικονομικά βάρη (προστέθηκε και το μηνιάτικο της DIGEA) ,ενώ παράλληλα να υποχρεούνται να δίνουν χρόνο άπλετο και να έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις με εκείνα της εθνικής εμβελείας. Εάν αυτό δεν αποτελεί σκάνδαλο, ένα αυτό δικαιώνει κάποιους που μιλούν για φίμωση της περιφέρειας ,αναρωτιέμαι τι άλλο είναι;

Εν πάση περιπτώσει ο μισός προεκλογικός χρόνος έφυγε και τα κόμματα, με τα λεγόμενά τους. Το ίδιο και οι δημοσκόποι. Το μόνο που μας λένε είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα, αλλά ακόμη και γι' αυτό διαφωνούν. Άλλοι μας λένε πως η ψαλίδα κλείνει και άλλοι ότι ανοίγει. Άλλοι ότι η διαφορά είναι στο 2,9% και άλλοι στο 7,5%. Για τα ακριβή ποσοστά των άλλων κομμάτων, για το ποιό θα είναι τρίτο

κόμμα και για το ποιό μπαίνει η δεν μπαίνει στην Βουλή εγώ κρατάω μικρό καλάθι. Για τουλάχιστον ακόμη μια εβδομάδα θα περιμένω να δω ποιά τελικά θα είναι η γωνία λήψης από την οποίαν οι δημοσκόποι θα προσπαθήσουν να τραβήξουν τη "φωτογραφία" τους.